15 نکته برای اینکه چگونه یک مادر خوب (نه یک مادر کامل) باشیم

15 نکته برای اینکه چگونه یک مادر خوب (نه یک مادر کامل) باشیم یک مادر خوب در تمام مراحل رشد، از نوزادی تا نوجوانی، شنونده خوبی است. این کار نیاز به صبر دارد، برای افکار، نظرات، احساسات و دیدگاه های فرزندتان ارزش قائل شوید. برای اینکه این کار را به خوبی انجام دهید، باید آماده باشید تا زمانی که کودک می خواهد صحبت کند، گوش دهید. کمک به کودکان برای احساس اهمیت منحصر به فرد خود یک کار بسیار مهم است. مادر خوب کیست؟ یک مادر خوب با گوش دادن متوجه می شود که چه چیزی برای فرزندش مهم است و درک می‌کند که وقتی فرزندش نمی‌تواند چیزی را که در ذهنش است بیان کند. نوع گوش دادنی که مادر باید تمرین کند به مرحله رشد کودک بستگی دارد. ما به عنوان مادر، اغلب با رفتار غیرکلامی یک نوزاد هماهنگ هستیم. وقتی نوزاد در حال مکیدن نوک سینه است و سرش را برمی‌گرداند، می‌گویند من به یک تنفس نیاز دارم. چرا مادر خوب بودن مهم است؟ مادرانی که می توانند این پیام را منتقل کنند که فرزندشان یکی از اعضای ارزشمند خانواده، مدرسه و جامعه است، به فرزندشان عزت نفس و اعتماد به نفس هدیه می دهند. چه چیزی می تواند مهمتر از حمایت از سلامت عاطفی و جسمی روزانه کودک باشد؟ به دلیل مسئولیت بزرگ تربیت کودک، مهم نیست که فرزندتان چند ساله باشد همدل شدن با او خیلی آسان است. درست زمانی که فکر می‌کنید به کودک دو ساله‌تان رسیده‌اید، شش ماه می‌گذرد و مثل این است که کودک دیگری جلوی چشمان شما ظاهر شده است. نباید خودتان را سرزنش کنید یا به طور نامطلوب با مادران دیگر مقایسه کنید.

در اینجا پانزده نکته برای اینکه چگونه یک مادر خوب باشیم آورده شده است:

1. برای درک رفتار آنها وقت بگذارید

هنگامی که رفتاری غیرقابل قبول می بینید، به جای نتیجه گیری سریع و واکنش های تکان دهنده، یک قدم به عقب بردارید و به سادگی منتظر بمانید و ببینید در ادامه چه اتفاقی می افتد. در حین انتظار، تا جایی که ممکن است جمع و جور بمانید که برای فرزندتان آرامش بخش است.

2. درباره رشد کودک بیاموزید

در وبلاگ‌ها، کتاب‌های چاپی یا دیجیتالی یا صوتی و وب‌سایت‌های مختلف درباره رشد مورد انتظار کودک را بخوانید یا گوش دهید. وقتی چند مورد را خواندید، توجه کنید که نه تنها نظرات متناقض وجود دارد، و همه ی کودکان مانند هم نیستند. فرزند شما خصوصیات خاص خود را دارد. بگذارید بدانند که منحصر به فرد بودن خوب است.

3. تفاوت بین سن رشد و سن واقعی را بیاموزید

توجه داشته باشید که بین سن واقعی و سن رشد تفاوت وجود دارد. ده کودک پنج ساله ممکن است طیف وسیعی از استعدادها و علایق داشته باشند. نکته این است که بپذیرید ویزگی های شخصیتی فرزندتان را بپذیرید ، نه اینکه او را با کودکی دیگر مقایسه کنید. برخی از بچه ها می توانند در سه یا چهار سالگی بخوانند، در حالی که برخی دیگر از هفت یا هشت سالگی شروع می کنند.

4. از «زبان احساسی» استفاده کنید

استفاده از زبان احساس در اوایل به شما و فرزندتان کمک می کند تا با او ارتباط برقرار کنید. کلمات روزمره مانند غمگین، شاد، ناراحت، دیوانه و بعداً کلمات چالش برانگیزتر مانند ناامیدی، گیج و ترس، کلماتی را به کودک شما می‌دهند که برای گفتن آنچه در ذهن عاطفی او می‌گذرد به شما نیاز دارد. چیزی به نام احساس “بد” یا حتی “اشتباه” وجود ندارد. مطمئن شوید که فرزندتان می داند که شما به آن اعتقاد دارید.

5. یک به یک زمان بگذرانید

بازی تک به تک با فرزندتان، حتی زمانی که چندین خواهر و برادر وجود دارد، ارزش تلاش را دارد. اگر هر کودکی بداند که چند بار در طول هفته با شما وقت می‌گذراند، اعتماد به نفس در او تقویت می شود،

6. به اینکه فرزند شما شخص خودش است احترام بگذارید

همانطور که کودک شما رشد می کند، حتی در طول سه سال اول، متوجه می شود که افکارش ممکن است با شما و سایر بچه ها متفاوت باشد. بگذارید بدانند که فکر کردن برای خود فوق العاده است. فقط به افکار آنها گوش دهید بدون اینکه آنها را به چالش بکشید.

7. برای خود وقت بگذارید

مادر شدن به خودی خود کار است. بنابراین مانند هر شغلی، شما نیاز به مرخصی دارید. آن را به عنوان زمان تعطیلات کوتاه در نظر بگیرید. از علایق خود لذت ببرید و حتی زیر دوش استراحت کنید! با این فرزندتان متوجه می شود که وقت گذاشتن برای خود نیز اهمیت دارد.

8. گاهی اوقات  بابت اشتباهاتتون عذرخواهی کنید

عذرخواهی با بچه‌ها و مدل‌هایی که می‌توانند اشتباه کنند بسیار زیاد است و می‌گویند: «ببخشید، مامان». واقعاً متاسف شدن برای درک نادرست رفتار یا کلمات فرزندتان کمک زیادی به ایجاد اعتماد می کند که برای پیوند مادر و فرزند ضروری است. احساس گناه مادر یک احساس بیهوده است. به‌جای اینکه احساس گناه داشته باشید،از فرزندتان یک عذرخواهی ساده کنید.

9. مشورت کنید

با همسرتان، نظرات خود را در مورد تربیت فرزند به اشتراک بگذارید. اختلاف نظ داشتن طبیعی است و ممکن است گاه و بیگاه عصبانی شوید، اما استدلال  و مشورت کردن  و به اشتراک گذاشتن دیدگاه های مختلف خیلی می تواند به شما در این زمینه کمک کند. و همچنین رابطه شما را جدا از بچه ها بهبود می بخشد.

10. جهش های استقلال را بشناسید و تشویق کنید

سعی کنید درک کنید که وقتی کودک دو ساله شما غذا را روی زمین می‌اندازد و وقتی شما آن را برمی‌دارید و او لبخند می‌زند و دوباره آن را می‌اندازد، این یک عمل سرپیچی یا آزمایش نیست. این در مورد یادگیری است که چیزی که از بین می رود می تواند برگردد، و تکه های غذا راه هایی برای تمرین آن تجربه یادگیری ضروری است. هنگامی که این یادگیری اتفاق می افتد، ظرفیت فرزند شما برای استقلال بیشتر می شود. این پیشرفت است – نه سرپیچی!

11. با کودکان با احترام رفتار کنید

وقتی فرزند با نظرات شما مخالف است، بیشتر در مورد آن بپرسید. ممکن است با آنها مخالف باشید، اما درخواست از آنها برای فکر کردن به گزینه‌های دیگر، به‌جای اینکه نظرات شما را نادیده بگیرد، باعث ایجاد مهارت‌های تفکر انتقادی می‌شود. گوش دادن به نظرات فرزندتان نیز برای اینکه فرزندتان احساس احترام و ارزشمندی کند بسیار مهم است.

12. یادگیری را در اولویت قرار دهید

اگر بچه‌ها ببینند که مادر دوست دارد چیزهای جدیدی یاد بگیرد، او هم به دنبال کشف چیزهای جدیدی است. ممکن است کودک ده ساله شما شروع به گفتن کند: «مامان، من یک بازی جدید یاد گرفتم. آیا می خواهید آن را هم یاد بگیرید؟» اگر فرزندتان از یک بازی ویدیویی لذت می‌برد و می‌تواند شما را درگیر بازی کند، این باعث ایجاد پیوندهای احترام، اشتراک، اعتماد و یادگیری می‌شود.

13. بپذیرید که برخی از کودکان برونگرا و برخی دیگر درونگرا هستند

واژه های «درونگرا» و «برونگرا» اغلب در توصیف افراد زیاد استفاده می شوند و اغلب به اشتباه به این معنی است که فردی خجالتی یا برون‌گرا است. ماهیت واقعی پشت کودکان درون گرا در مقابل برون گرا به ترجیح شخصیتی آنها اشاره دارد و به طور خاص، روشی که کودک انرژی خود را صرف کرده و یا خود را شارژ می کند. به خاطر داشته باشید که کودکان دائما در حال یادگیری درک خود و جایگاه خود در جهان هستند. اگرچه ممکن است به نظر برسد که کودک تمایلات درونگرایی یا برونگرایی دارد، اما مهم است که به کودکان برچسب نزنید. همانطور که آنها رشد می کنند، ترجیحات آنها ممکن است تغییر کند. افرادی که خود را برونگرا می دانند، با بودن در کنار افراد دیگر، انرژی می گیرند. از سوی دیگر، درونگرا ها از تنها بودن انرژی می گیرند و می توانند از در کنار دیگران بودن احساس خستگی کنند. درک ترجیحات کودک و حساس بودن به نیازهای آنها به ما کمک می کند تا مراقبان بهتری باشیم.

14. همدلی را بخشی از زندگی روزمره قرار دهید

هرچند کودکان سه و چهار ساله از لحاظ تکاملی هنوز قادر به درک همدلی نیستند، ولی این بدان معنا نیست که شما نباید همدلی را به آنها آموزش دهید. مثلاً اگر فرزند کوچک شما خواهرش را می‌زند، می‌توانید بگویید: «وقتی کسی رو می‌زنی دردش میاد. لمس با محبت این‌طوریه.» و بعد نوازشش کنید و بگویید: «چه حسی داره؟» همچنین باید صبر کنید تا در زمان مشخصی بالاخره سخنان شما کم‌کم فهمیده شوند، پس انتظار تأثیر بلافاصله نداشته باشید. با وجود این که بچه‌ها تا هشت یا 9 سالگی قادر به درک واقعی مفهوم همدلی نیستند، اما کودکان پنح ساله مشغولیت ذهنی زیادی به عدالت و انصاف دارند، این‌که با آنها خوب رفتار شود برایشان اهمیت دارد و می‌خواهند با دیگران، یعنی دوستان، غریبه‌ها و حتی شخصیت‌های داستانی خوب رفتار شود.

15. رها کنید

شوخ طبعی برای یک زندگی شاد خانوادگی ضروری است. اگر یک مادر گاهی اوقات بتواند به خودش بخندد، بچه هایش هم می توانند با خودشان شوخی کنند. مادری که از شوخ طبعی لذت می‌برد، سبک‌تر و آزادتر است که با اشتیاق می‌دهد و می‌گیرد. این باعث می شود بچه های او نیز شوخ طبع شوند. خندیدن در روابط مادر و فرزند ضروری است.به شما اعتماد می‌کند و از بودن با شما لذت می‌برد.